Nog een, in mijn overtuiging, prachtige vooronderstelling vanuit NLP is: ‘Je hebt alle hulpbronnen in huis om je doel te bereiken.’ Vaak loop je er echter nogal eens tegenaan dat je geen idee hebt welke bronnen je nu eigenlijk in kunt zetten. Of weet je überhaupt niet welke hulpbronnen je eigenlijk in huis hebt.
Zo merkte ik tijdens het Pinksterweekend maar weer eens dat hoogte en ik geen vrienden zijn. En ook nooit gaan worden. Met het mooie weer voor de deur hadden we besloten om nu toch ècht eindelijk de kozijnen achter een opknapbeurt te geven. Ook de deuren, die nu nog steeds een vage bruine kleur hadden, moesten wit gaan worden. Met het doel: ‘Alles wordt zo prachtig als we in ons hoofd hebben’, begonnen we aan de schilderklus. En wat is het toch fijn als je weet dat het heel mooi gaat worden… …Anders zou je er nooit aan beginnen.
Maar goed, terug naar die hoogte. Want dat was een probleem dat in de weg stond van het doel. Zodra ik op een ladder moet gaan staan, gaan mijn benen trillen, kan ik niets meer vasthouden (behalve de ladder of de muur) en denk ik alleen nog maar aan ‘hoe kom ik naar beneden’ en ‘help’.
Aangezien ik geen zin had om iedere keer mijn liefde te vragen om het van me over te nemen, moest ik er toch iets mee aan. En ik weet: Ik heb alle hulpbronnen in huis. Een goede dosis lef om deze angst onder ogen te komen: Check. Dat was alvast een goed begin. Angstgedachten uitdagen door vragen te stellen: Als ik nu val, breek ik dan al mijn botten? Nee, mogelijk je arm. Oké, dat is dus niet allemaal. En ik weet dat dit voor veel mensen gek klinkt, maar dit voelt als een enorme opluchting op zo’n moment. Dus het helpt mij (het is immers ook mijn hulpbron ;)).De derde bron waar ik uit kan putten is mijn ademhaling vertragen. Hierdoor voel ik me rustiger en tril ik minder. Hierdoor kon ik relatief makkelijk de kwast hanteren en hoefde ik niet langer bovenaan te staan dan strikt noodzakelijk was. Als laatste en erg belangrijke, heb ik ‘hulp vragen’ ingezet. Voor het schuurwerk boven mijn hoofd, met stof in je ogen (en neus en mond) heb ik dan toch mijn lief benaderd. En natuurlijk wilde hij dat wel even doen. Zo gedaan. En hé, je hoeft niet alles zelf te doen in het leven.
Na 3 ochtenden en 2 middagen naar boven klimmen en naar benden lopen ging het aanzienlijk makkelijker. En toch heb ik iedere keer dat ik bovenaan stond de muur vastgehouden. Omdat het zoveel beter voelt als je ergens kunt ‘aarden’ of in ieder geval contact hebt met meer dan alleen de lucht om je heen. En hebben we een mooie klus neergezet samen.
Ik weet dat de kans heel klein is dat ik deze angst ooit ga overwinnen. En dat is ook niet nodig. Zolang het me maar niet weghoudt van de doelen die ik wil bereiken (het kozijn schilderen) en de waarden die ik daarbij wil vervullen (autonomie/zelfstandigheid).
En jij? Heb jij doelen die je wilt verwezenlijken, maar waar een angst je blokkeert? En heb je een idee van welke hulpbronnen je in kunt zetten? Denk hierbij aan kleine dingen (ik wil schilderen maar ben bang voor ladders) en ook grote(re) zaken. Zoals ik wil in gesprek met mijn leidinggevende, maar het lukt me niet. Of ik wil tijdens de bruiloft van mijn broer/zus/vriendin een speech geven, maar ik ben bang dat ik niet uit mijn woorden kom dus ik doe het maar niet.
Hoe tof zou het zijn om te doen wat je heel eng vindt? En daarbij doelen te bereiken die onbereikbaar leken? Heb je hier hulp bij nodig? Meldt je dan hier aan voor een afspraak. Zie/spreek ik je snel?
Liefs,
Marjolein
