Wat is verborgen leed?
Nadat ik tijdens een rustperiode opnieuw heb gekeken naar mijn missie, mijn website en de bijbehorende teksten, wil ik graag wat meer uitleggen over het concept ‘verborgen leed’. Het is mijn missie om verborgen leed een halt toe te roepen. En in deze term schuilen talloze mechanismen. Zoveel, dat ik ze waarschijnlijk niet eens allemaal kan benoemen.
Laten we beginnen bij het eerste woord: verborgen. Verborgen betekent onzichtbaar, niet opgemerkt door anderen, achter gesloten deuren. Vaak letterlijk, omdat het zich afspeelt in de thuissituatie — waar we de deur dicht doen om ons te beschermen tegen de buitenwereld. Maar dat biedt lang niet altijd de veiligheid die we zoeken.
Het tweede woord is: leed. De Van Dale beschrijft het onder andere als “verdriet hebben, zich ongelukkig voelen” en “schade hebben, nadeel ondervinden”. (Van Dale, betekenis ‘leed’)
Onzichtbaar en ongrijpbaar leed
Veel mensen denken bij leed al snel aan huiselijk geweld — een vorm van leed die, hoewel vaak verborgen, tastbaar is. Maar het leed waar ik het hier over wil hebben, is subtieler. Het is het ongrijpbare leed: woorden die beschadigen, kritiek die zich opstapelt, afwijzing die nauwelijks zichtbaar is maar diep binnenkomt.
Als kind leren we dat slaan niet mag, maar hoe zit het met herhaaldelijk zeggen dat iemand ‘niets goed doet’? Of altijd net dat ene kwetsende grapje maken? Met woorden kun je schade aanrichten die zich nestelt in het hoofd, het hart en in iemands gedrag. En dát is het leed waar ik mij op richt.
De druk om perfect te zijn
Veel vrouwen die ik spreek, voelen de druk om op alle fronten te presteren: een goede baan, een mooi huis, een fijne relatie, een gezellige vriendengroep, een verzorgd uiterlijk. Zelfontwikkeling en persoonlijke groei zijn voor velen belangrijke thema’s, maar wat als die groei wordt tegengehouden door een kritische stem thuis — of in jezelf?
Kleine opmerkingen zoals “jij kunt ook niets goed doen” of “je bent altijd te laat” kunnen zich vastzetten. Als je dit soort opmerkingen vaak hoort, ga je ze geloven. Je neemt ze over en herhaalt ze in je eigen hoofd. En stukje bij beetje slinkt je zelfvertrouwen.
In mijn blog over jezelf opnieuw uitvinden vertel ik meer over hoe je je eigen verhaal kunt herschrijven.
Hoe herken je verborgen leed?
De gevolgen zijn zichtbaar — als je goed kijkt. Je stelt je terughoudend op, onderneemt minder, zegt sneller “dat kan ik toch niet”. Je lacht minder, hebt minder energie, trekt je langzaam terug.
Wat verborgen leed extra ingewikkeld maakt, is dat het vaak vergoelijkt wordt. Je denkt: “Zo erg is het toch niet?” of: “Misschien ligt het aan mij.” Die twijfel is precies wat het zo lastig maakt om het patroon te doorbreken.
Een inzichtgevend artikel over dit onderwerp is te vinden op Psychology Today, waarin wordt uitgelegd hoe emotionele verwaarlozing vaak onder de radar blijft, maar diepe impact heeft.
Samen kijken naar wat er speelt
Veel vrouwen verlangen naar een ander soort gesprek in hun relatie — een gesprek waarin ruimte is voor hun gevoel, zonder oordeel. Ze willen zich gezien voelen, gehoord, gewaardeerd. Maar om dat gesprek te kunnen voeren, is het belangrijk om eerst je eigen aandeel te herkennen. Wat laat jij toe? Waar trek je grenzen? Hoe praat je tegen jezelf?
In mijn coaching kijken we samen naar deze vragen. Wat speelt er in je relatie? Wat is jouw rol daarin? En wat zou je anders kunnen doen om verandering in gang te zetten? Tijdens de sessies oefenen we met moeilijke situaties, bespreken we onderliggende patronen en bouwen we aan meer zelfinzicht én begrip voor jezelf.
Meer hierover lees je ook in mijn blog over copingmechanismen.
Soms leidt dit proces tot een breuk. Maar het doel is nooit om te breken — het doel is om te helen. Zodat jij jezelf weer serieus neemt, je grenzen bewaakt en ruimte maakt voor de liefde die je verdient.
Een aanvullende bron die ik je graag aanraad is het artikel van NOS op 3 over mentale mishandeling, waarin duidelijk wordt hoe groot de impact kan zijn van ogenschijnlijk ‘onzichtbaar’ leed.
Wil je het anders? Neem contact op
Herken je jezelf in dit verhaal? Voel je dat het tijd is om stil te staan bij jouw situatie, en wil je verkennen wat er mogelijk is? Neem dan contact op via de mail.
Laten we samen op zoek gaan naar open en liefdevolle communicatie met je partner.
Liefs,
Marjolein